پرسش :

آیا عدم گریه در هنگام زیارت قبور ائمه (علیهم السلام) دلیل بر عدم قبول زیارت است؟


شرح پرسش :
در هنگام زیارت قبور ائمه بالاخص امام رضا(ع) با اینکه قبل از زیارت بسیار مشتاق هستم اما هنگامی که وارد حرم مطهر می شوم هیچ گونه احساس خاصی به من دست نمی دهد. یک احساس آرامش توام با بی خیالی دارم! با وجود اینکه دوست دارم حالی به من دست دهد که بتوانم اشکی بریزم یا منقلب شوم و وجود آقا را احساس کنم اما این گونه نیست آیا دلیل آن ضعف ایمان می باشد؟ اصولا حالت گریه داشتن در هنگام زیارت امام ،برتری محسوب می شود و نشان از قبول زیارت دارد؟خواهش می کنم پاسخم را بدهید این مسئله خیلی ذهنم را مشغول کرده است.
پاسخ :
پاسخ اجمالی
زیارت ائمه (ع) دارای فلسفه ها و حکمت های متعددی است. هرکس خالصانه و با قصد تقرب به خداوند موفق به انجام زیارت شود زیارت او مقبول درگاه الهی خواهد بود هر چند ممکن است از زیارت خود بهره کافی را نبرده باشد و اشک او جاری نشده باشد. برای بهره گیری کامل از زیارت ائمه (ع)رعایت نکات زیر ضروری است:

1. معرفت و شناخت امام(ع)، 2. طهارت روحی، 3. طهارت جسمی، 4. آمادگی روحی و عاطفی، 5. زیارت و عرض سلام و ارادت،6. نماز به درگاه الهی، 7. دعا و نیایش به پیشگاه پروردگار، 8. پیمان صداقت و بندگی به درگاه خدا.

کسی که با رعایت این آداب در مقابل قبر امام معصوم قرار گرفته باشد و خود را نیازمند به توجه و عنایات امام معصوم بداند قطعا اشک او جاری خواهد شد هرچند جاری نشدن اشک دلیل بر عدم قبول زیارت نیست.

پاسخ تفصیلی
برنامه های عبادی اسلام دارای آثار و فوائد فراوانی است که هر کس به قدر ظرفیت و قابلیت خود از این برکات استفاده می کند. برای بهره برداری کامل از برنامه های عبادی باید آداب آنها را شناخت و رعایت کرد.

زیارت ائمه (ع) دارای فلسفه ها و حکمت های متعددی از جمله تجدید بیعت با امام ، شفیع قرار دادن آنان در درگاه الهی، توسل و...است. هرکس خالصانه و با قصد تقرب به خداوند موفق به انجام زیارت شود زیارت او مقبول درگاه الهی خواهد بود هر چند ممکن است از زیارت خود بهره کافی را نبرده باشد و اشک او جاری نشده باشد. برای بهره گیری کامل از زیارت ائمه (ع) رعایت نکات زیر ضروری است:

1. معرفت و شناخت امام(ع)
کسی که بر چشمه آبی وارد می شود، به اندازه ظرفی که به همراه دارد، از آن چشمه بهره می گیرد و زائری که به زیارت امام می آید به اندازه شناخت و معرفتی که دارد، از زیارت خویش سود می برد. پس پیش از هر چیز ، سطح شناخت و آگاهی خود را درباره امام بالا ببریم و قبل از ورود به میهمانی، صاحب خانه، خصوصیات اخلاقی و رفتاری او و نیز انتظارات و خواسته های وی را بشناسیم.

2. طهارت روحی
یکی از بزرگترین ویژگی های اهل بیت (ع) طهارت و پاکی آنان از هر گناه و کاستی است و دوست دارند که میهمانان آنان نیز از گناه پاکیزه باشند. شایسته است که زائر امام، قبل از ورود به حرم ، بیشترین سعی خود را برای کسب طهارت و پاکیزگی روحی انجام دهد. برخی آلودگی های انسان مربوط به سستی در انجام واجبات، سهل انگاری در نماز و روزه و ارتکاب برخی محرّمات است که باید به درگاه خدا توبه کرد و به راستی تصمیم گرفت که گذشته را جبران کرده، در آینده به گناه و آلودگی نزدیک نشود.

بخشی دیگر از آلودگی های انسان مربوط به نادیده گرفتن حقوق دیگران ، بی احترامی به پدر و مادر، ضایع ساختن حق برادر و خواهر، قطع ارتباط با خویشاوندان و تصرّف در اموال یتیمان و کودکان و بی اعتنایی به حقوق همسر و فرزندان و...است که توبه از این گونه گناهان – علاوه بر ندامت قلبی و باطنی- به این است که آن حقوق ضایع شده را در عمل جبران کند و تصمیم بگیرد رضایت صاحبان حق را به دست آورد.

3. طهارت جسمی
لباس و بدن پاکیزه، از آداب اعمال عبادی است و چون حرم امامان مکانی است که برای عبادت و بندگی خدا مهّیا شده است و محضر امام، محضر ولی خداست، باید نهایت پاکی و طهارت را رعایت کرد و علاوه بر آن، پیش از ورود به حرم (غسل زیارت) کرد و وضو گرفت.

«غسل» به نیّت پاکی از همه آلودگی هایی که نیاز به غسل داشته است و ممکن است آن را فراموش کرده باشد و نیز به نیت آمادگی برای زیارت امام و نیایش به درگاه الهی.

4. آمادگی روحی و عاطفی
علاوه بر طهارت جسمی و معنوی، برخی از اعمال، زمینه روحی زائر را برای زیارت آماده می سازد، از آن جمله است کمک به نیازمندان و یاری رساندن به دیگر زائرین. یکی از راه های ایجاد آمادگی روحی و معنوی برای کسانی که به صورت گروهی و کاروانی به زیارت می آیند، یاری رساندن به همراهان و فراهم آوردن زمینه آسایش و زیارت برای آنان است.

در حالات امام خمینی (ره) نوشته اند که وقتی در دوره جوانی همراه دوستان خود به زیارت حضرت رضا (ع) مشرف شده بودند، وقتی همه با هم به زیارت می رفتند، امام زودتر از دیگران به اتاق محل سکونت باز می گشت، اتاق را تمیز می کرد و امکانات پذیرایی را فراهم می آورد تا وقتی همراهرن از راه می رسند، با نوشیدن چای و استراحت، خستگی از تن آنان بیرون رود. خدمت به زائرین و دوستان حضرت رضا (ع) به معنای خدمت به خود آن حضرت است و راه خوبی برای جلب توجه و عنایت خاص آن حضرت است.

5. زیارت و عرض سلام و ارادت
حساس ترین مرحله زیارت، همین مرحله است که زائر پس از رعایت آداب زیارت و کسب طهارت ظاهری و باطنی، با نیتی خالص و به هدف اطاعت از خداوند، به اظهار موّدت و دوستی با اهل بیت پرداخته و در برابر ضریح آن بزرگوار با ادب و احترام ایستاده یا زانو زده است.
دعا، هم می تواند به فارسی باشد و هم به عربی و بهترین دعا، دعاهایی است که از امامان معصوم (ع) و بزرگان روایت شده اشت، مانند زیارت « امین الله » یا « زیارت جامه کبیره» و یا « زیارت مخصوص حضرت رضا (ع) ».

6. نماز به درگاه الهی
پس از قرائت دعا و زیارت امام (ع) ، دو رکعت نماز همانند نماز صبح توصیه شده است. نماز، تنها برای عبادت خداوند و تقرب به سوی اوست، امّا ثواب آن به پیشگاه امام (ع) هدیه می گردد.

7. دعا و نیایش به پیشگاه پروردگار
در روایات چنین آمده است که دعا و راز و نیاز با خداوند و در خواست حاجت های خود از پیشگاه پروردگار ، مغز و روح عبادت است. پس از زیارت و نماز، فضای ذهنی زائر برای درخواست حاجت های خود از خداوند کاملاً آماده است.

در محضر امام و فضای معنوی حرم و پس از آمادگی های روحی و معنوی، باید دست ها را به سوی آسمان _ محل نزول رحمت الهی _ بلند کرد و به گونه ای که برای دیگران مزاحمت ایجاد نشود، باید یکایک درخواست های خود را به ساحت خدای یگانه و امام معصوم (ع) عرضه داشت؛ چرا که زمینه برای نزول لطف و رحمت الهی در چنین فضای ملکوتی آماده و مهیّا است.

8. پیمان صداقت و بندگی به درگاه خدا
از جمله عواملی که می تواند در استجابت دعاهای زائر مؤثر باشد، این است که در محضر امام (ع) با خدا عهد و پیمان ببندد که واجباتش را انجام دهد و از گناهان دوری نماید، حقوق دیگران را ادا کند و برای فرج و ظهور امام زمان (عج) و نیز پیروزی مسلمانان در سراسر عالم دعا کند.

هر زائری، خود می داند که در چه زمینه ای از زمینه های دینی کمبود دارد، مثلاً یکی در اقامه نماز کوتاهی کرده است، دیگری در مورد روزه و سومی در زمینه حجاب و عفاف و چهارمی درباره حق پدر، مادر، همسر، فرزند و ... .

کسی که با رعایت این آداب در مقابل قبر امام معصوم قرار گرفته باشد و خود را نیازمند به توجه و عنایات امام معصوم بداند قطعا اشک او جاری خواهد شد. اشک و گریه در هنگام زیارت یکی از نشانه های توجه کامل به مقام امام است. هرچند جاری نشدن اشک دلیل بر عدم قبول زیارت نیست.

منبع: اسلام کوئست